Misty is nu 53 dagen (vandaag zondag 3 november) en nog vier dagen moeten de pups in haar buik blijven, willen we dat er levende baby's geboren worden.
Ik baal altijd van die enorme afstand tussen ons, want wil je ff langsgaan ben je gelijk ruim twee uur aan t rijden. Dus zo makkelijk ff langs gaan is dat nooit.
Maar goh, wat is Misty al dik geworden, en ik heb haar buik gevoeld, wat aandoenlijk. Leg je je hand erop, dan gegeven moment voel je een kleine ploep tegen je hand, of je voelt dat er wat langs je hand beweegt. Maar datzelfde zie je ook op een andere plek. Dan weer een golfbeweging of er verschijnt opeens een bultje. Zooo lief.
Ik ben erg blij om dat te mogen ervaren want ik heb Donna pas ontmoet via marktplaats omdat ik een hondje ging zoeken. Tja, toen was Cerro al vier weken oud. En nu maak ik dus ook de periode vooraf aan de bevalling mee, en ja dan wil ik ook die dikke buik zien.
Ik had Misty al gezien op 1 september en toen was ze nog niet zwanger. Vier oktober had ik Misty weer gezien, ze was toen een paar weken zwanger maar toen zag je alleen dat ze wat voller was en haar tepeltjes gingen opzetten.
En nu, 2 november, lopend naar het einde van de zwangerschap, ja dan is ze echt tonnetje rond hoor. Als ze loopt, is ze net een waggelende pinquin zowat maar dan op vier pootjes....
Ik tel in spanning de dagen af hoe het Misty vergaat. Ze is zo vol met pups, ze krijgt er in ieder geval meer dan met haar eerste nestje. Maar in ieder geval zes. Zelf komt Misty uit een nestje van tien dacht ik.
Pffff, gelukkig bevalt ze niet in de zomer met dat hele warme weer. Zet m op lieve Misty! Ik denk aan je xxxx
