je zult maar een colafles zijn....

https://www.youtube.com/watch?v=W-EKj_gj1ew


Vandaag ziek thuisgeweest, dus Cerro hoefde niet 2x 2 uur alleen te blijven.
Met Sjors heeft ie vanavond lekker gespeeld met de colafles. Ik vond het zo een leuk gezicht dat ik er maar een filmpje van heb gemaakt. Altijd leuk om terug te kijken als ie straks volgroeid is.

Gorillaatje wordt gorilla !

Het moet toch niet gekker worden hoor!!

Vorige week schreef ik dat onze Cerro alweer 4,5 kg woog. Ik vond dat eerlijk gezegd een beetje veel tov het aantal weken dat ie oud is volgens de groeigrafieken van puppiegidsen. En nu 27 november is er zowaar een pond bij aangekomen. Cerro weegt nu met 15 weken oud 5 kg!! En als je me vraagt van zit er zeker een speklaag rondom hem, kan ik zeggen van nee niet echt. Die botjes die ik drie weken geleden zo duidelijk voelde, dat is minder geworden dat wel, maar ze zijn nog wel voelbaar. Dus volgens mij is Cerro qua formaat en gewicht niet vet, zeker niet.


Toen ik hem afgelopen zondag met die storm zowat uit zijn vachtje zag waaien, zag ik dat ie een slank lijfje had waarop heel veel haar de lucht in waaide.
Ik denk dat mijn bezorgdheid, voor zover je het bezorgdheid kunt noemen, te wijten is aan het feit dat ik vergelijkingen mis. Toen Cerro nog in het nestje was thuis in Roermond, kon je vier puppies volgen in gewicht. En hij was toen al de zwaarste van het viertal. Nu zijn ze natuurlijk verdeeld over nieuwe baasjes en ben ik de vergelijking kwijt.
Ik ben niet bezorgd, maar meer houd het me bezig van is die snelle groei wel goed voor zijn ontwikkeling. Ben zuinig op me viervoetertje en ik wil hem voor geen goud missen.

Dus ik heb van de week een berichtje gestuurd naar Donna en die stelde me meteen gerust dat ook de andere broertjes volgen in het gewicht van Cerro. Dat vond ik wel fijn om te horen dat alles nog steeds zo gaat als de laatste periode van het nestje.

Gelukkig dat Donna met al de nieuwe baasjes nog steeds contact heeft. Heb ook twee fotootjes van de broertjes Quintero en Jobabo gezien. Goh, wat zijn die gegroeid en mooi geworden. Palmira, het zusje, die zie ik nog wel eens op facebook voorbij komen, en dat wordt al een echt dametje, maar de twee broertjes, die mis ik best met het volgen van hoe het ze vergaat.

Complimentjes op puppie les..... door paaien Cerro met stukjes ham

Vandaag weer alleen zonder Sjors naar de puppie les geweest. Sjors is nogal verkouden en om hem dan een uur in de mist en de kou te laten staan, leek me geen strak plan.

Ik zag in de koelkast dat de ham bijna op was en bedacht om dat maar in kleine stukjes mee te nemen voor Cerro tijdens de puppie les. Nou dat heb ik gemerkt! Hij had ook zijn ontbijt nog niet gehad, dus wat had die kleine een honger en zin in die stukjes ham. Het was de zesde lesweek alweer, voor kleine woef zijn vijfde. Wat vliegt die tijd.

Heel netjes liep Cerro naast me aan de riem zoals we van de week ook oefenden maar dan met brokjes. Steeds met zijn koppie naar me toegericht lopend om te zeggen geef me die ham nou. Hij bleef met slappe riem naast me lopen. En de ham? Die heeft ie als beloning gekregen na zijn rondje lopen. De trainer zei "heel netjes" tegen ons. Ik trots op me kleine woef, wil je niet weten. Ook het ligcommando ging goed. Fase twee is hierbij om vanaf de andere hand de beloning te geven en met die hand steeds een stukje hoger van Cerro af. Totdat ie weet bij commando lig dat ie gewoon moet gaan liggen zonder steeds dat snoepje en dat ie blijft liggen. Maar Cerro leert goed, als je maar blijft oefenen iedere dag, niet constant maar wel met regelmaat anders pakt ie het niet op.

Thuis wederom in de warme wasbak, ben nu wat verder gegaan en wat water uit de kraan over zijn onderrug laten lopen, zodat ie zijn kont en staart ook gewassen kreeg. En wat is het dan een natte bol wol die je helemaal moet uitknijpen.

Vanmiddag heeft ie rust gehad want toen zijn Sjors en ik op pad geweest voor schoenen en een nieuwe schooltas. Dank je wel oma Boot. Is eigenlijk voor Sinterklaas zei ik tegen Sjors maar die gelooft er nu niet meer in. Ben allang blij, vorig jaar moest de schoen nog gezet worden met hooi voor het paard en een drietal liedjes zingen in de hoop dat er dan wat in de schoen zou komen.

Tja, kleine kindjes worden ook groot...

Zindelijk?

Het was vandaag alsof er bij mij een ontbrekend puzzelstukje werd neergelegd. Sinds zondagavond ging Cerro steeds vaker weer zijn plas binnen doen. Was er totaal niet blij mee vooral omdat ik dacht dat het daarvoor steeds wat minder werd.

Ik dacht dat het vaker plassen te maken had met dat Sjors weer terugkwam van het weekend bij zijn vader. Maar dat zou dan een of twee keer moeten zijn omdat Cerro dan uit enthousiastme even zijn ritme was vergeten.

De hele week heeft Cerro te vaak voor mijn gevoel op de grond geplast. In vergelijking met de week ervoor. Ik kon er met me pet niet bij. Dacht aan aandachttrekkend gedrag van die kleine, maar hij krijgt niets tekort.

Vanmiddag tijdens het lopen van de post, viel pas het kwartje bij me. Cerro had het weekend toch wat moeite met poepen? En in overleg met Donna bedacht om hem meer vocht te laten opnemen, dus ik ben vanaf zondagmiddag de brokjes gaan mengen met..... water.

Ja, als je meer vocht naar binnen krijgt, zal je vaker moeten plassen. En een klein pupje die de controle nog niet heeft over de blaas, ja die laat het dan lopen. Stom hè, dat ik die link niet gelijk gelegd heb. Maar goed, beter laat dan nooit. Sinds vanavond geen brokjes met water meer gegeven en ik heb sindsdien geen plas op de grond gezien..... Hij heeft wel uit zichzelf uit de waterbak gedronken. Ik hou het wel in de gaten...

Een maand bij ons alweer

Die lieve kleine woef was gisteren (qua datum) alweer een hele maand bij ons thuis. Loop ik dan alweer een maand in de vroege ochtend en late avond op straat rond? Ja jacq, jij als langslaper en koukleum doet dat alweer een maand! Vind je het erg? Nee, wij gaan toch ook naar de wc als we gaan slapen en weer wakker worden, en kleine Cerro dus ook maar die kan moeilijk op de wc terecht....

En hij is vandaag veertien weken oud en ook vandaag weer gewogen: 4,5 kg. Hij is met het commando zit op de weegschaal blijven zitten, dus was makkelijk wegen. Volgens mij is er een kilo bijgekomen sinds Cerro bij mama misty weg is.

Mensen buiten uit de flat zeggen joh wat ben je weer gegroeid. Hij is in doen en laten de jongste van alle hondjes hier. Hij wilt naar iedere voorbijganger toe, elke fietser op het fietspad wordt nagekeken.

Loop ik vanmiddag met hem langs een school waar net de oudere kinderen de school uitkomen. Loopt een meisje met een witte broek aan.... natuurlijk Cerro ook tegen dat meisje opspringen, gevolg? Twee afdrukken van pootjes op haar witte broek. Ze vond het niet erg zei ze..... Al met al veel bekijks met kleine woef. Hij is een echt allemans vriendje maar dat is pup-eigen denk ik.

Cosmetische handelingen

Gister en vandaag was het weer rustig en stil in huis. Het mensenkind Sjors was het weekend bij zijn vader. Hondenkind Cerro zijn speelmaatje ff kwijt.

Gisterochtend de vijfde puppie les gehad, voor Cerro zijn vierde. Hij was deze keer weer lekker aanwezig. Het was koud op het veld. Maar ik zag van mijn buurvrouwtje naast me dat haar hondje nog niet echt luisterde naar het commando lig. Ze keek op dat onze Cerro wel gelijk ging liggen als ik me hand voor zijn neus naar beneden deed en naar achter trok. Ja ja, herhalen en herhalen en oefenen doet wonderen. Het onderwerp spelen had Cerro geen zin in. Die wilde met de andere hondjes spelen. Misschien deed ik niet gek genoeg om zijn aandacht te krijgen.

Gisteravond naar Amsterdam gegaan op ziekenbezoek bij moeders. Heeft de derde rugoperatie achter de rug en er zitten nu twee plaatjes en schroeven onderin haar rug om de wervels op hun plek te houden. Maar ze voelt zich redelijk. Als ze nou maar die zes weken rust in acht houdt....

Weer buiten naar de auto zag ik dat Cerro moeite had om zijn poepje doen. Vanochtend opnieuw maar dit heeft een half uur geduurd met piepen en grommen omdat het niet kwam. Uiteindelijk lukte het hem maar hij had wel een strontkontje. Heb gelijk Donna gebeld en zij adviseerde met de billen in het warme water te zetten en het los te weken. Zat aan de haartjes vastgeplakt maar leek mij alsof het nog in de anus vast zat. Zo gezegd zo gedaan.... Cerro weer schoon en toen hij in slaapstand kwam geprobeerd wat haartjes daarachter weg te knippen, maar dat werkte niet echt. Wel de haartjes bij zijn piemeltje weggehaald. dat vertelde de trainer van de puppie les. Tijdens het eten, opnieuw de schaar gepakt. Hij had toch zijn aandacht voor het eten en toen kon ik er beter bij. Al merkte hij het wel hoor. Later buiten ging het zoals het hoorde. Meneertje moet wel wat meer drinken. Ik ga nu zijn brokjes met wat water aanmaken, heeft ie vanmiddag gehad en ging ook zo naar binnen.

Straks komt Sjors weer thuis. Cerro zal dan ook weer blij zijn en door het dolle heen. Zal ie dan ook zijn plas ophouden? Heb het hele weekend niets gezien op de grond..... Als Sjors er is laat ie het nog wel een paar keer per dag binnen lopen. We zien wel!!

Koude donderdag

Vandaag eerste koude dag voor Cerro. Hij zelf heeft er geen last van maar ik vind het zo zielig, is ie bij de warme woonkamer, moet ie de kou weer in.

Ja, ik ben een koukleum. Heb het gauw koud en als het dan tegen het vriespunt gaat komen.... Brrrrr

Vandaag de ontwormingstablet gegeven. Vanaf nu elke maand tot half februari. Dan is kleine woef een half jaar en dan om de drie maanden.

Alweer een weekje ouder....13 weken

http://youtu.be/uYe3BiBoUK4

Nog één nachtje slapen, dan zijn de vier pups van Misty alweer drie maanden oud. Cerro alweer zijn vierde week dat ie hier is. Donna alweer een maandje uit de zorgen van de puppies voorbereiden op de grote buitenwereld.

Vanavond met Cerro naar de dierenarts geweest. Met de auto en de nieuwe hondengordel voor in de auto uitgeprobeerd. Zat goed, fijner idee dat ie met een tuigje vastzit aan de gordel ipv aan de riem en de halsband. Als Sjors nu in slaap zal vallen tijdens het rijden, hoeft ie zich niet meer schuldig te voelen dat ie eigenlijk op Cerro had moeten letten.

Cerro kreeg zijn derde en laatste prikje. Hij is nu zoals het genoemd wordt, volledig afge-ent. Hij is beluisterd, oortjes bekeken, oogjes bekeken. En de dokter zei (een andere dan vorige week) alles is goed hoor. Het prikje wat ie nu krijgt is een cocktail en nu hoeft ie niet eerder dan volgend jaar weer een prik te krijgen. Hij gaf de prik op de rug van Cerro... vond ie niet echt fijn. Ook nog op de weegschaal gestaan en hij woog daar 4,25 kilo. Hier bij ons thuis gaf de weegschaal (minus het gewicht van Sjors) 4,3 kilo.

Thuis merkte ik wel dat Cerro last van het prikje heeft. Hij is wat gelaten, niet zo spelerig en toen Sjors met hem op de grond wilde knuffelen en Cerro zichzelf op zijn ruggetje legde, begon Cerro opeens te piepen. Net alsof je per ongeluk op zijn pootje trapte. Ik zei tegen Sjors, dat komt van die prik op de rug. En Cerro heeft niet zoveel vet op zijn huidje, dus die prik heeft het wat gevoelig gemaakt daar bij hem. Ik hoop dat het morgen weg is.

Cerro nog niet zindelijk..... bijna

Kleine boef is het goed aan het leren hoor, het zindelijk worden. Maar hier in de flat is de handicap dat je hem niet even snel de tuin in kan zetten als je ziet dat ie op zijn hurken gaat zitten. Eerst je jas en schoenen aan doen, sleutels pakken, Cerro zeggen van gaan we naar buiten? Komt meneertje in beweging en ja hoor. plasje ligt er dan alweer. Of gisterenavond laat, lag ie lekker bij me op de bank. Ik bedacht, ik ga heel even naar de wc en dan Cerro uitlaten. Door mijn wandelingetje naar de wc, kwam Cerro ook in beweging en naar mij toe. Ik van de wc af en wat zie ik liggen, ja het plasje van Cerro die ook moest plassen. Poepen doet ie voor 90 % buiten. Enkele keer laat ie het hier, En nu, nu is het half elf tijd om naar buiten te gaan. Hij is weer naast me op de bank...... en hij kijkt me aan met zijn slaperige puppie-oogjes, uitnodigend om te knuffelen weer. Ik ga nu maar niet eerst naar de wc maar neem hem maar mee op me armen naar de gang. zet ik hem op het matje neer en dan naar buiten toe. Hij leert het vanzelf wel. Kan er niet boos om worden hoor. Die kleine kan er ook niets aan doen, hij heeft de controle over zijn blaasje nog niet. Als ik maar voor mezelf weet dat ik me best doe om het hem aan te leren. Hem te prijzen en te belonen met een snoepje als ie buiten geplast heeft. Want tijdens het plassen kijkt ie me aan van en nou? krijg ik me snoepie nu??? Ja natuurlijk kleintje. Zolang je nog niet zindelijk bent, zal ik je blijven belonen ermee. Nou, we gaan de kou weer in. Is het beestje zo lekker warm en moet ie weer de kou in. Ik heb me jas aan, maar hij niet.... Jasje kopen voor Cerro?

Cerro had een bewogen dagje vandaag

Vanochtend ten eerste het weerzien met Linsey. Op de galerij holde hij blij op haar af. Daarna naar het natte veld van de puppie-cursus. Nu als huiswerk meegekregen om te oefenen het commando lig en blijven oefenen het commando gebit tonen en aandachtsoefening en het fatsoenlijk lopen aan de riem. Cerro was weer lekker nat en vies geworden dus opnieuw thuis in de wasbak.

Daarna toen Cerro beetje moe werd van alles, heeft Linsey wat haartjes uit zijn oortjes weggehaald en de haartjes voor zijn oogjes zijn weggeknipt.... Heb nu een Cerro waarvan ik twee oogjes kan aankijken. Heeft ie helemaal van die puppie-oogjes. Doerak dat het is.

Ook heb ik van Linsey gezien dat het helemaal geen kwaad kan om Cerro bij stoute gedragingen gewoon ffies in zijn nekvel te knijpen. Al piept ie maar even, dan weet ie dat ie fout zit. Cerro wil van speels bijten overgaan naar happen en dat zijn dominante gedragingen dus dat moet zo vroeg mogelijk worden afgeleerd. Daar ik nooit eerder een hondje gehad heb, leer ik hier ook veel van. Ik heb veel opgestoken vandaag hoor Linsey. Dank je wel. En Cerro was ook van slag vandaag. Niet alleen de cosmetische behandeling maar ook dat ie voelde dat ie niet in de broekspijpen mag happen. Dus dat was even slikken voor hem. Ja Cerro, is even wennen voor je maar het baasje wist ook even niet of dat happen van je nou spelen was of niet. Ik moet het ook leren hoor! Mag niet hè dondersteen!

Was een gezellig dagje vandaag. Weet nu wat te doen wat doeltreffend is en ook dat ie wat meer voer moet krijgen dan op de verpakking staat aangegeven. De kleine woef groeit als kool dus een beetje meer vet mag ie wel hebben. Hij is niet mager maar hij moet wel zijn reserves hebben en dat wat ie eet, verbruikt ie allemaal, dus even wat extra's boven de aangegeven hoeveelheid.

Cerro alweer drie weken bij ons

De kleine woef is straks alweer drie weken bij ons in huis. Lijkt alsof het gisteren was dat ie gehaald werd.  

Morgenochtend komt Linsey langs om Cerro zijn oogjes vrij te maken van haartjes en worden zijn oortjes even schoongemaakt en gaan we kijken of de door mij gekochte hondengordel voor in de auto wel goed is. Kan ze ook gelijk mee kijken naar de derde les van de Puppie cursus. Weet ze ook weer waar dat gebeurd. Wel leuk want Linsey heeft samen met haar moeder de pups op de wereld gezet en het is leuk om die kleine te kunnen zien opgroeien buiten het nestje van mama Misty.  

Volgens mij heeft Cerro het naar zijn zinnetje hierzo. Hij weet al helemaal de weg van het rondje lopen. Heeft zijn vaste plekje gevonden waar hij zijn plasje doet. En poepen doet ie op de stoep. Waarom? Ik haal het toch met een zakje weg en volgens mij ben ik de enige hierzo die de poep opruimt. Want als ik in het gras kijk onder de flat langs, zie ik allemaal drollen liggen. Ja, mensen denken ook, doe het maar in het gras want daar lopen toch geen mensen. Nee, maar wel mijn kleine Cerro!! Die wil ik niet in de strond laten trappen. Hij krijgt volgende week dinsdag zijn laatste enting dus ben ik erg voorzichtig met Cerro en het contact met anderhonds ontlasting.

Cerro het boefje

Ja, dat dondersteentje is me er eentje. Alles doen wat nou net niet mag, wil je hem knuffelen en oppakken moet je nadenken of het wel "kan" , wat ik bedoel als ie net geplast heeft in huis moet je hem niet oppakken om te knuffelen want dan blijft ie binnen plassen. Maar ja, als dat beestje met Puppie-oogjes je aankijkt van wat is er nou weer. Verder probeert ie wel om een plekje op de ladder te stijgen. Tenminste als ik zie hoe hij met Sjors speelt, dan denk ik is dit nog spelen of is dit kijken wie het sterkste is voor de bepaling van de rangorde. Maar daar is moeders nog altijd bij aanwezig om het "spel" dan af te kappen., handjes vol aan die kleine lieve warme zachte boef met o zo scherpe tandjes...

Het gaat hardstikke goed met Cerro. Gisteren weer gewogen en hij weegt nu 4,1 kg. En gisteren was ie ook precies 12 weken oud. Volgens de boekjes heeft ie dus nu de primaire socialisatiefase afgesloten en gaat ie nu de volgende fase in. Ook wel de angstfase, moet nog even kijken hoe ze die fase precies noemen.

Gisterenavond met Sjors naar de theorie-avond van de puppie-cursus geweest. Was heel leerzaam en leuk. Na de pauze een video-film gezien van hoe de huidige huishond nog zoveel gedragovereenkomsten heeft met de wolf zijn voorouder. Mooi om te zien. Cerro moest wel weer opnieuw alleen zijn gisterenavond. Maar ook dit was weer goed gegaan.

Briefje voor me lieve Snoet en Minoes

Lieve Snoetje en Minoes,

Ik hoop dat jullie niet boos op me zijn geweest. Ik had het beste met jullie voor. Ik wilde dat jullie tweetjes samen weer gelukkig zouden worden in een huisje waar jullie weer in de tuin konden zijn en over de schutting konden klauteren zoals vroeger. Dat Minoes met kikkers naar binnen kwam om te showen met haar vangst. En ik ze weer naar buiten gooien over de schutting heen. En Snoetje weer hele wandelingen kon gaan maken in de nabije omgeving. Jij was altijd de onderzoekster en nergens bang voor. Je wilde altijd naar buiten als ik thuiskwam van me werk. En dit kon hier niet meer in Nieuw-Vennep. Daarom Snoet en Minoes. En het doet me heel veel pijn dat Snoetje het niet gered heeft. Ik had het zo graag anders gezien. Waarom Cerro is gekomen? Omdat Sjors het niet leuk vond om alleen thuis te zijn als ik de post moest doen. Jullie waren er niet meer. Sjors wilde een hondje om mee te spelen. En het hondje kan mee naar buiten en mee op vakantie.  Sorry Snoet en Minoes, sorry sorry sorry!! Minoes, ik hoop dat je het naar je zin zult hebben bij je nieuwe baasje. Dikke knuf voor jouw en Snoet, je foto staat op de kast. We zullen je nooit vergeten. xxxxxxxxx

Snoetje is overleden

Lieve Snoet en Minoes

http://youtu.be/pYvG7Nc93ck (filmpje snoetje)

 

Vandaag kreeg ik geen leuk bericht. Voordat Sjors om een hondje vroeg, hadden we twee poezen in huis. Snoetje, geboren in amsterdam osdorp op 14 september 1997, en Minoes, geboren in augustus 1998, gevonden in een schuur op een boerderij in Vleuten. De moeder van Minoes was op het erf door een tractor overreden. Minoes en haar zwarte broertje werden opgevangen door de boerin en met de fles grootgebracht.

Deze twee lieve dames waren al vanaf kitten met me meegegroeid en vanuit Amsterdam meeverhuisd naar Lelystad waar ze lekker in de tuin konden spelen. Ze waren toen nog lekker jong. Ik heb ze in Lelystad laten steriliseren omdat ze nu gedekt konden worden omdat ze nu ook buiten kwamen. Snoetje was geboren in 1997 en Minoes in 1998.

Zoals gezegd, lekker naar buiten in de tuin als ze zin hadden. In 2002 leerde ik de vader van Sjors kennen en gingen we in 2003 samenwonen in Zwanenburg. Hij had ook een huis met een tuin, dus Snoetje en Minoes verhuisden mee naar Zwanenburg. En daar leefden ze zich ook lekker uit. In 2004 kwam Sjors op de wereld en in 2007 ging het fout tussen de vader van Sjors en mij. Ik had ervoor gekozen om met urgentie daar weg te gaan met Sjors en de rust op te zoeken. Sjors was toen bijna vier. Ik kwam in een sociale huurflat terecht. Opnieuw Snoetje en Minoes meeverhuizen. Ja, die twee hadden al aardig wat huisjes leren kennen intussen.

 

 

In de loop van de afgelopen vijf jaar zag ik dat zowel Snoetje als Minoes van twee actieve buitenkatten veranderden in twee lome saaie depressieve poezen. Ze kwamen alleen van hun plek om te eten of te plassen en poepen op de kattebak. Snoetje begon steeds vaker te spugen en Minoes begon bloed te plassen. Blaasgruis. Ik ben toen overgestapt op blaasgruisdieet. Maar dat werkte volgens mij niet echt voor het geluk van Snoet. Want die kon het speciale voer van Minoes gewoon mee-eten zei de dierenarts. Dus het lekkere vleesje was er niet meer bij. Een jaar later zag ik achteruitgang bij Minoes. Die verzorgde zich niet meer, ik moest haar elke dag kammen omdat ze anders klitten zou gaan krijgen. Ik weer bij de dierenarts geinformeerd en die zei van geef haar maar minder voer en probeer het spelen te stimuleren zodat ze wat actiever wordt. Nou niet dus. Toen vertelde ik over het buitenleven die ze hadden gehad en nu nergens naar toe konden. Was het een optie om ze uit huis te plaatsen? Zo gezegd zo gedaan, veel wikken en wegen en half mei de knoop doorgehakt. Ze gaan herplaatst worden bij mensen die een tuin hebben, kunnen ze weer naar buiten, worden ze weer de ouwe poezenbeesten van vroeger.

Nu, 25 mei 2012 hebben Sjors en ik de twee dames naar het asiel gebracht. Na nog foto's te hebben genomen van ze hier thuis hebben we met veel tranen afscheid van ze genomen.

 

 Niet wetende dat ik een half jaar later te horen zou krijgen dat onze Snoet was dood gegaan. Ze was eerder herplaatst dan Minoes maar de nieuwe eigenaar van Snoetje had haar teruggebracht. "ze deed zo gek en viel steeds om". De dierenarts constateerde uitdrogingsverschijnselen. Ze hebben haar 20 oktober laten inslapen omdat ze niets konden doen voor onze Snoet.   

 

 

 

De eerste week van Cerro bij zijn nieuwe baasjes

De eerste nacht is goed gegaan hoor.

Cerro met bench en al naast me bed en Sjors naast me in me bed.

Sjors sliep gelijk en Cerro moest het allemaal even bekijken en viel daarna ook in slaap. Ik heb waaks geslapen, was als de dood dat ik Cerro niet zou horen..... nou ik was er gauw achter dat die me echt wel wakker zou maken. Maar dat was pas om kwart over vier in de ochtend. Viel me mee allemaal. Heb hem in de woonkamer gedragen en op de krant gezet en geaaid totdat ie zijn plasje zou doen. En dat deed ie. Daarna weer in de bench teruggeplaatst wat Cerro niet echt een goed idee vond. Het piepen was duidelijk maar tevergeefs. Hij mocht er nog echt niet uit. De volgende ochtend om kwart over zeven begon ie weer en toen werd Sjors ook wakker en zijn we maar wakker gebleven.

De eerste zaterdagochtend moest ik Sjors gelijk met Cerro even alleen laten. De puppie-cursus begon maar daar ben ik in me eentje naar toe gegaan. Ik wilde die kleine woef eerst laten acclimatiseren in zijn nieuwe omgeving alvorens bloot te stellen aan weer nieuwe indrukken. Het commando kijk-es meegekregen voor huiswerk voor de komende week.

Zondag met Cerro naar een recreatie-park gegaan. Dacht, lijkt me wel leuk ff om met zijn drietjes daar naar toe te gaan. Echter het weer van deze periode van het jaar laat veel regenplassen achter en modder..... Ja het witte hondje met zijn witte pootjes werd een grijs vies nat hondje. Thuisgekomen hebben we hem in de wasbak gestopt met lauw water en meneer bleef zowaar zitten!! Ik kon zijn hele buikje en alle vier de pootjes schoonmaken. Hij vind het ook allemaal best. Maar niet te lang natuurlijk....




Dinsdag zijn we met Cerro naar de dierenarts gegaan. Dit omdat hij zijn tweede enting nodig had en om de dokter even te laten kennismaken met Cerro. Ik had ook gelijk gevraagd om ontworming want dat moest ook nog gebeuren. De prik ging goed, Cerro had er geen erg in want die was meer bezig om van de tafel proberen te komen.

Woensdagavond even bij me ouders langs gegaan. Na een driekwart jaar zonder contact heb ik na de spijtbetuigingen van moeders maar de stoute schoenen aangetrokken en ben met Sjors en Cerro daar in Amsterdam bij ze op bezoek geweest. Me vader dacht dat ik met een pluchen hondje op me arm de trap op kwam. Totdat ie zag dat dat pluchen hondje kon bewegen, hahaha.

Donderdag zijn we met de auto op bezoek geweest bij onze vakantie-buurtjes van de camping. Opa Henk en oma Yvon in Vreeswijk. Die waren ook helemaal gecharmeerd van Cerro. Toen ik ze voor die tijd de puppy-site liet zien van de fokster zeiden ze gelijk al van ooh Cerro of Jobabo. Met zo een dagje op stap met een hondje heb je eigenlijk hetzelfde nodig als dat je met je babietje op stap gaat. Alles moest mee, eten, voer- en waterbakje, snoepjes, poepzakjes, speeltjes en knuffeltjes en zijn dekentje van mama Misty natuurlijk.

Ik moest wel de maandag, woensdag en vrijdag twee uurtjes werken als postduif. Gelukkig waren dat maar twee uurtjes per dag anders had ik vrij gevraagd. Het is toch Sjors zijn herfstvakantie. Het was moeilijk om vrij te krijgen maar na het laten zien van de fotootjes van Cerro kreeg ik me baas toch zover dat ik de dinsdag en donderdag vrij mocht hebben. Ja op die dagen werk ik gemiddeld vijf uur en zolang wil ik Sjors niet alleen laten.


En vrijdag was de week alweer voorbij en was die kleine woef alweer een weekje bij ons.

Ophalen van Cerro en een korte voorbeschouwing

Vrijdag 19 oktober 2012, eindelijk!!!

 na vijf lange weken wachten konden we onze havanezer Cerro gaan ophalen. Best wel spannend want voor mij de eerste keer dat ik een hondje in huis zou gaan nemen. We hadden Cerro voor het ophalen al een paar keer mogen bezoeken.

http://youtu.be/rDQ7qWdXVEI (filmpje drinken bij mama misty)

http://youtu.be/Nlg-_qxszic (waggelen over de grond)

De eerste keer was zaterdag 15 september 2012.

Toen was Cerro in zijn vijfde week en dronk ie nog bij mama Misty. Dat was zo een mooi gezicht, vier kleine ukkepukkies. Na moeilijk tot een keuze te komen tussen Sjors en mij, gingen we voor de bruine Quintero of de zwarte Jobabo, kwamen we uiteindelijk tot de beslissing om voor de witte-chocoladebruine Cerro te gaan.

 

 Cerro is als laatste geboren,      14 augustus 2012 om 09.00 uur en woog toen 130 gram. De naam Cerro komt van een staatje in het land Cuba-Havana. Is dit Zuid-Amerika? Ja he?



Het tweede bezoek was op zondag 07 oktober 2012. 

Die dag had de fokster eigenlijk afgesproken met de fotograaf om een fotoshoot van de pups te laten maken. En wij mochten mee.

Wat aandoenlijk om die vier puppies een hele tijd mee te mogen maken. In de auto er naar toe, een heel gepiep en gezang van met name Cerro en Mira die toch wel erg graag uit de reisbench wilden.

 

http://youtu.be/P8K-k6exRAc (filmpje in de reisbench naar fotoshoot)





Cerro tijdens de fotoshoot in Landgraaf

De shoot heeft ruim twee uur geduurd. Pas op het laatst waren de batterijtjes leeg en kon de fotograaf de meeste foto's voor mekaar krijgen. Maar ik heb veel respect voor haar geduld om die dondersteentjes op de plaat vast te leggen.

 

 

Na deze twee bezoekjes waarin we al helemaal verknocht raakten aan Cerro konden we dus na vijf weken Cerro ophalen op 19 oktober 2012. Het begin van de herfstvakantie zodat Sjors de hele week bij Cerro kon zijn.

Ik vond het best heftig, aan de ene kant de emoties dat we voor Cerro zouden gaan zorgen en een gelukkig thuis te bieden en aan de andere kant de emoties van het lieve gezin van de fokster Donna, die moesten voor de tweede keer een pup laten gaan uit het gezin.

Nadat. op een dochter na, die op kamp was, iedereen Cerro gedag heeft geknuffeld en Cerro ze teruggelikt heeft, zijn we omstreeks kwart voor zes vertrokken vanuit Roermond richting huis in Nieuw Vennep. De oudste dochter van de fokster reed gelukkig met ons mee want die moest ook onze richting op. Vond ik fijn want dan had Cerro tenminste een vertrouwd persoontje bij zich en Sjors kon dan met behulp van haar beter op Cerro letten in de auto.

Na twee uur rijden waren we op de plaats van bestemming. Cerro deed zijn entree in ons huisje. Ik had de bench al helemaal ingericht en had hem drinken gegeven en wat brokjes.

Van het nestje hadden we een kleedje meegekregen en een knuffeltje zodat we die in de bench konden leggen. Had Cerro tenminste een vertrouwd luchtje van thuis bij zich.

Die nacht heeft Cerro in mijn slaapkamer geslapen. Sjors wilde ook graag bij Cerro zijn dus die er ook bij.

Wat een dag was dat, 19 oktober 2012!

Eentje waar lang naar toe werd geleefd!